O książce: 2011 / Siedziałam pod starym młynem i patrzyłam na światła w oknach domów. I wyobraziłem sobie ludzi w kuchni przy stole, pijących herbatę i rozmawiających o drobiazgach. Przytulny świat kogoś innego... W moim była droga donikąd i strach przed spotkaniem z przechodniami. Mam dwadzieścia pięć lat i całe życie za sobą. Długie i bez radości... Mogę uciec, gdzieś pojechać. Nie mam pieniędzy, ale to nie ma znaczenia. Poradzę sobie z tym tak samo jak wcześniej. Paszport jest ze mną... Trzeba będzie go zniszczyć... Dużo myślałam, a odleciały tylko myśli o Martinie. To zbyt bolesne, zbyt straszne... Księżyc schował się za chmurami i zrobiło się zupełnie ciemno. Musimy wrócić. W domu starca paliło się światło. Nie śpię, czekam na mnie. Cieszyłem się, że przynajmniej mam to schronienie. Otworzyłem drzwi, wyszedłem na korytarz... W tym samym momencie coś spadło mi na głowę, przed oczami eksplodował cały pokaz sztucznych ogni. A potem zgasło…